مصاحبه با علی نظری

غریق
ترانه : اردلان سرفراز
خواننده : مرتضی
سال سرایش : 1357
من آنچه می نویسم از جان یک غریق است
بر قاب یک عذابم مثل غمم عمیق است
من می نویسم ای یار ، دستم بگیری ای کاش
با این نفس بریده ، برگرد و مهربان باش
اما تو ای مسافر ، ساحل نشین عاشق
دل خوش نکن بر آنکه با تو نبوده صادق
من غرق در عذابم از سرگذشته آبم
تو آخرین پناهی اما نده جوابم
برگشتن تو یعنی با من همیشه سوختن
ویرانگی خریدن با من همیشه سوختن
در ساحل امانی دور از منی و بی من
خوشبختی تو یعنی ماندن همیشه بی من
جای تو این طرف نیست بین من و تو دریاست
رهاتر از رهایی پرنده ای که تنهاست
آه ای یگانه یاور از من بیا و بگذر
حتی اگر بیایی آبم گذشته از سر
از من بیا و بگذر نشنیده و ندیده
دل خوش نکن بر آن که دل از همه بریده
بیگانه باش و آرام دور از عذاب من باش
آن سوی کوه و دریا تنها سراب من باش
اکنون برو رها باش از ما و من جدا باش
در من بمان نه با من ، بانوی قصه ها باش

توضیح از اردلان سرفراز:
این شعر همزمان با شعر معراج با صدای زنده یاد مازیار در همان وزن سروده شده. سعی می کنم در سومین کتابم آن را اضافه کنم.

پرده اول : به بهانه ی دادگاه های اخیر
محاکمه خسرو گلسرخی
چهارشنبه 19 دی 1352

توضیح از مدیر سایت:
مطلب حاضر و up آینده راکه به بررسی آثار یکی از خواننده های بی نظیر سرزمینمان می پردازد را نزدیک به 3 ماه پیش آماده انتشار کرده بودم که به دلایلی به تعویق افتاد.

پرده دوم:
هفته نامه اطلاعات هفتگی جمعه 25 اسفند 1346
گفتگو با علی نظری خواننده ترانه های : سنگ صبور ، سوگند ، بر مزار مادر

نام علی نظری با آهنگ« بر مزار مادر» بسر زبان ها افتاد.آنگاه نوبت به« سوگند» و« سنگ صبور» رسید که این دو آهنگ « نظری » را از عمق گمنامی به اوج شهرت رساند.
او هفت سال قبل جوانی بود بی نام ولی جویای نام ...او با یک دنیا آرزو ، هفت سال پیش از این{1339} از خوزستان راهی تهران شد. قبل از آنکه به تهران بیاید ، در بین شنوندگان و بینندگان رادیو اهواز و تلویزیون ایران علاقمندانی داشت که به خاطر شنیدن صدای غم انگیز او ، روزهای اجرا برنامه اش را همیشه بیاد داشته اند.
علی نظری ، اینک در اوج شهرت در کنار همسر و تنها فرزند دخترش «کاملیا» زندگی آرامی می گذراند.
«نظری» برخلاف آنچه که بر روی پرده تلویزیون می بینید ، گرم و بذله گو است ، گرچه در عمق نگاه به ظاهر شادش ، غم را می توان تشخیص داد. شاید غم عشقی و یا غم مادری از دست داده.
من و نظری، چند ساعت تمام ، از این در و آن در با یکدیگر گپ زدیم و این ماحصل گفتگوی ما است ، البته آن چه که برای شما شنیدنی و خواندنی است .

علی نظری ترانه آهنگ هایش را خودش می سراید و اگر توجه داشته باشید مضمون بیشتر تصنیف های ساخته او غم انگیز است.
اولین ترانه نظری که گل کرد ،« بر مزار مادر» نام داشت. نظری در این ترانه ماجرای جوانی را بازگو می کند که از غم از دست دادن مادر ، بر مزارش زانو زده و در رویا سخن می گوید.
در بیشتر ترانه های نظری ، رنگی ، بویی و وضعی از مادر قابل لمس است. او« سنگ صبور » را تحت تاثیر قصه ای که مادرش در زمان طفولیت برایش گفته بود ، ساخته است. ماجرای مردی که غمی بزرگ در دل دارد. مرد از غم خود برای کسی سخن نمی گوید مگر سنگ سپید رنگی که بعدها نام سنگ صبور به خود می گیرد. مرد آنقدر از غم خود برای سنگ درد دل می کند که سنگ می ترکد و هزار پاره می شود . این قصه کوتاه را مادر نظری سالها پیش برای او بازگو کرد ، شاید به عنوان لالایی .. و او تحت تاثیر این قصه شیرین ، پس از سالها آن را در قالب ترانه ای جلوه داد.
علی نظری تا به حال فقط یک ترانه شاد خوانده است به نام « سرتو بالا کن خوشکله » که با وجود موفقیت زیاد ،

فروشش رابا ترانه های غم انگیز او نمی توان قیاس کرد .
تمام آهنگ هائی که نظری می خواند ، دارای مایه ای است شرقی ، او به خاطر «غم مخصوصی» که در آهنگ های شرقی است ، بیشتر از این نوع موسیقی خوشش می آید.
اگر از نظری بپرسی که چرا بیشتر دنباله روی غم هستی ، می گوید: « به قول نادر نادرپور ، غم شعر خوب خداست.»
نظری علاوه بر ترانه سازی ، شعر نیز می سراید و تصمیم دارد مجموعه اشعار خود را در مجموعه ای به چاپ برساند.
آخرین آهنگ نظری « او رفت» نام دارد.
دختر پنج ساله او « کاملیا» هنوز هیچ نشده جا پای پدر گذاشته و ترانه های بابا را در جشن های کودکستانی که می رود اجرا می کند.
شاید باور نکنید که علی نظری خواننده ترانه های غم انگیز ، از دوست داران پروپا قرص چهار شیطان لیورپولی یعنی بیتل ها است و یکی از طرفداران صدای گرم خواننده فقید سیاه پوست « نت کینک کول» .

هفته نامه سپید وسیاه چهارشنبه 19 دی 1352 .
گیتی

نیمکت خاطرات هفته نامه اطلاعات هفتگی جمعه 20 اردیبهشت 1347 محمد علی فردین و دخترش .

چهارشنبه 15 مهر 1388